събота, 2 октомври 2010 г.

Единадесети път

Явно най-после стигнах до момента, в който мирно и спокойно ще си спортувам, без да се чудя какво важно се е случило и не трябва да пропускам да ви разкажа. Тренираме си комбинацийки от взетите до момента удари и движения и изобщо не ни дреме. Във въздуха, на чувалчетата, с гирички. Накрая ОФП (обща физическа подготовка). По наше усмотрение. Ебаси кефа.

С дясната ръка по-внимателно, повече само маркирам засега. На лявата ми се заметна жила точно под рамото между бицепса и трицепса при първото силно кроше, но не е нищо особено.

Направих му на въпрос на треньорчето разбира се, че още не сме взимали ъперкът, на което той отговори, че е хубаво да потренираме още крошето, както и, че ако искаме, можем да го вземем веднага, само да го подсетим някой път в началото на някоя тренировка. Допълни, че е така то - някои неща просто трябва известно време да се повтарят. Ебаси якия отговор - треньорчето е номер едно.